Het boek gaat over Woelie en zijn vader Joe. Woelie is 16 jaar en gaat al een hele tijd niet naar school ,want hij heeft pleinvrees.Het begon allemaal toen Joe op een dag erg hevige buikpijn had. Toen vroeg Woelie aan zijn overbuurvrouw om zijn vader naar het ziekenhuis te brengen want, hijzelf mocht nog niet in autorijden. Na een onderzoek werd hem verteld dat hij ongeneeslijk ziek is. Joe stelde toen geen vragen en vroeg gewoon hoe lang hij nog te leven had en vroeg ook aan de dokter om pijnstillers voor te schrijven. Het antwoord van de dokter was dat hij nog 2 weken te leven had en dat het erg ongezonde pijnstillers waren. Joe besloot om afscheid te nemen van Woelie en hem op eigen benen te plaatsen. Ze besloten om samen te reizen met de trein omdat, Woelie altijd kijkt naar dezelfde films over treinreizen. Hij had deze films gekregen van zijn moeder, die nu permanent in een psychiatrische instelling zit. Tijdens de reizen leren ze zichzelf en de wereld beter kennen. Bovendien wordt de band tussen Woelie en Joe alsmaar groter...
Ik vind het een realistisch maar ook wat langdradig. Het enige onrealistische aan het boek is dat er niet in wordt vermeld wat voor ziekte Joe heeft. Het boek geeft een duidelijk beeld weer van hoe hard de wereld soms kan zijn. Een minpuntje van het boek is dat er niet wordt verteld hoe Joe zich voelt na de dood van zijn vader.
Ik zou het boek niet meteen aan iemand aanraden.
Alexi Laleman
2MWb
Geen opmerkingen:
Een reactie posten