Feun en de geest van de rode dood

Paul Kustermans

De medicijnvrouw Merrit had het allemaal voorspeld! De geest van de rode dood heerste in het rendierkamp. De geest maakte iedereen ontzettend ziek, sommige gingen er zelfs aan dood. Het enige die de rode geest kon verhelpen was het longkruid. Feun vroeg aan haar moeder Merrit om het kruid te beschrijven. De volgende dag gingen Kesse, Feun en Varn op zoek naar het kruid. Eenmaal het longkruid gevonden, sloeg het noodlot toe, Kesse viel van de helling in de rivier en verstuikte haar been en brak haar arm! Ze hadden besloten dat Varn naar het kamp zou terugkeren met het longkruid want de tijd drong. De volgende ochtend kwamen ze 4 jagers tegen van een andere stam. De jagers namen hen mee naar hun kamp. Varn en de jagers moesten wel Kesse en Feun vinden. Ze hadden na enkele dagen de oerosstam bereikt. De jagers van de oerosstam waren net op jacht. Durandee de magiër van de oerosstam nodigde Varn en zijn vrienden uit als gast. De volgende dag gingen Varn, Kesse en Feun en hun vrienden terug naar hun kamp. Eens ze aangekomen waren kwam Mung naar hen toe en zei: …

 

 

Mening:

Het is een heel meeslepend, romantisch boek. In het begin van het boek wordt er eerst wat verteld over het rendierkamp en de rode geest. Dit was een saai stukje. Maar hoe verder je ook las hoe spannender en romantischere het werd. Het boek zit heel mooi in elkaar omdat de schrijver soms wisselde, het ene moment was hij bij Feun en Kesse en het andere moment was hij over het rendierkamp aan het spreken. Het is ook een aangrijpend verhaal, want ik was ook helemaal mee in het verhaal. Er gebeurt iets heel moois maar tegelijk ook iets heel ergs in het boek dus zeker een aanrader. Je wordt echt meegenomen in zijn verhaal.

Noor Decaestecker

2MWg